Pierwsze dni pobytu dziecka w żłobku są okresem bardzo trudnym dla nich samych i zarazem dla rodziców. Rozstanie z domem, najbliższymi jest dla dziecka silnym wstrząsem psychicznym. Bowiem jest to oderwanie od dotychczasowych warunków życia. Zmiana środowiska wymaga od dziecka intensywnego uczenia się, co obciąża układ nerwowy i działa lękotwórczo. Dlatego też w tym okresie u większości dzieci przeważają uczucia takie jak: tęsknota za domem, rodzicami, lęk przed obcymi ludźmi, pomieszczeniami, przedmiotami, niepokój z powodu hałasu i ruchu, przemieszczania się. W zachowaniu dziecka obserwujemy reakcje protestu i rozpaczy, bo ich ułożony świat rozpadł się. Dziecko swój protest przeciw zmianom wyraża poprzez płaczliwość, nadmierną wrażliwość, pobudliwość, apatię. Proces adaptacji przebiega różnie u poszczególnych dzieci. Może trwać od kilku dni do tygodnia, miesiąca. W celu skrócenia tego procesu do minimum, proponujemy Państwu początkowo skracanie czasu pobytu dziecka w żłobku do kilku godzin dziennie: 3-4 i zabieranie go przed snem. Dziecko w okresie adaptacji potrzebuje dużo snu i przebywania na świeżym powietrzu. Po odebraniu dziecka ze żłobka poświęćcie swoim pociechom więcej czasu. Odłóżcie na bok sprzątanie, pranie itp. rzeczy. Bądźcie przez jakiś czas tylko i wyłącznie dla dziecka. Bawcie się z nim, oglądajcie obrazki, czytajcie mu bajki. Nie reagujcie zniecierpliwieniem czy wymierzaniem kary za nieposłuszeństwo. Pamiętajcie malutkie dziecko nie potrafi nam powiedzieć, że się boi nieznanego, że bardzo tęskniło za wami, że chce czuć się ważnym dla was i kochanym. Ono właśnie poprzez tzw. nieposłuszeństwo, płaczliwość, rozdrażnienie chce zwrócić na siebie uwagę: mamo, tato tu jestem! Bardzo was potrzebuję, bądźcie ze mną! Wiemy, że rozstanie w szatni z płaczącym dzieckiem jest trudne. Musicie rodzice sprostać temu. Należy zachować spokój. Proszę przyjść wcześniej do szatni żeby spokojnie rozebrać dziecko, uśmiechać się do niego, rozmawiać o tym co będziecie robić po południu, po powrocie do domu, gdzie się udacie, jakie będą czekały na nie niespodzianki. Dzieci są pod opieką wykwalifikowanej kadry, która wie jak się nimi opiekować, jak je edukować. Owoce naszej pracy ocenicie w niedługim czasie, gdy wasze dzieci będą radośnie przychodziły do grup, uśmiechnięte wyciągały rączki do swoich pań, a zdolności zdobyte w żłobku pokażą na pierwszych występach okolicznościowych.
Według powszechnego przekonania rodzic to istota, która musi być idealna. Należy być zawsze uśmiechniętym, poświęcać cały swój czas dzieciom, być cierpliwym i opanowanym. Mało tego – dom musi błyszczeć, obiad dwudaniowy pachnieć w kuchni, a rodzice powinni poświęcać dzieciom 100% swojej uwagi. Obrazek bez skazy. Nie istnieją ideały. Nie obwiniaj się, gdy ktoś mówi Ci, że coś robisz źle. Dziecko nie potrzebuje postaci z bajki, tylko rodzica, który czasami się złości, czasami jest smutny, czasami zmęczony i mówi wtedy: nie teraz, zrobimy to później. Dziecko uczy się od nas zachowań, sposobów radzenia sobie w różnych sytuacjach. Jeśli Ty chcesz być perfekcyjny, nauczysz dziecko, że nie ma miejsca na błędy, na odpoczynek, na wyrzucenie z siebie emocji. Ono będzie Cię naśladować, a Ty przecież chcesz je wyposażyć na przyszłość w umiejętności, które pozwolą mu dobrze funkcjonować w życiu. Zadaj więc sobie pytanie, czego chcesz je nauczyć. A w odpowiedzi na nie postaraj się nauczyć swoje dziecko świadomie wybierać i akceptować siebie.
Jak wspierać rozwój emocjonalny dziecka? Prawidłowy rozwój emocjonalny pomaga dziecku w radzeniu sobie w nowych i trudnych sytuacjach, komunikowaniu się z rówieśnikami i dorosłym oraz nawiązywaniu pozytywnych relacji. Ważne jest, aby dziecko nauczyło się nazywać i rozumieć swoje emocje. Wsparciem dla malucha w tym procesie są dorośli, szczególnie rodzice. Oto kilka prostych przykładów jak pomóc dziecku w ułatwianiu, hamowaniu i ukierunkowaniu swoich emocji.
Gryzienie w żłobkach jest zjawiskiem powszechnym, aczkolwiek problematycznym. Jego skutki są bolesne tak samo fizycznie jak i emocjonalnie. Wzbudzają u Państwa uzasadniony niepokój. Drugi rok życia to wiek najczęstszych i gwałtownych reakcji emocjonalnych, wyjątkowo nieprzyjemnych, wyczerpujących dla samego dziecka i jego opiekunów. Dziecko bardzo łatwo się denerwuje, gdyż boleśnie odczuwa dysproporcje między swoimi pragnieniami, a możliwościami i środkami wyrazu. Na początku to rodzic reguluje emocje dziecka przez nazywanie tego, co czuje, uspokajanie dziecka i bezpośrednie interweniowanie w doświadczane przez nie emocje, modelowanie i wzmacnianie pozytywnej ekspresji. Jeśli na przykład frustracja dziecka przeradza się w złość, a złość w zachowanie agresywne, powinniśmy wkraczać do akcji jak najszybciej, nie czekając na eskalację awantury. Gryzienie najczęściej spełnia funkcję rozładowującą napięcie emocjonalne. Małe dziecko nie jest w stanie poradzić sobie z zaistniałą sytuacją, nie potrafi nazwać tego, co czuje. Kiedy doświadcza złości, gniewu i strachu nie wie, jak się zachować, żeby zredukować napięcie. Przebywanie w silnie stymulującym środowisku (np. żłobkowym ) stwarza trudność w radzeniu sobie z napływającymi bodźcami i może być źródłem frustracji dziecka. Przez gryzienie próbuje powiedzieć opiekunowi, że czuje się nieszczęśliwe i w ten sposób rozładować napięcie. Gryzienie może być również skutecznym sposobem na odebranie innemu dziecku upatrzonej zabawki. Pomaga wygrać kłótnię lub postawić na swoim. Daje to dziecku poczucie kontroli nad otoczeniem.
Z radością witamy Wasze dzieci. Postaramy się zapewnić im w Żłobku jak najlepsze warunki zdrowotne i wychowawcze. Pamiętajcie, że pierwsze dni pobytu w Żłobku są dla Waszych dzieci trudnym okresem. Dziecko zmienia otoczenie, styka się z nieznanymi osobami, nowym pomieszczeniem, nowymi zabawkami. Pomóżcie nam, aby przystosowanie dziecka do nowego środowiska wypadło pomyślnie. Unikajmy rozbieżności w oddziaływaniu na dziecko w Żłobku i w domu rodzinnym. Niech ustalony w Żłobku tryb dnia dziecka będzie kontynuowany w domu. Zapewnijcie dziecku spokojną atmosferę domową. Nie reagujcie zniecierpliwieniem, pochopnym wymierzeniem kary za częściej występujące w tym trudnym okresie rozdrażnienia, płacze i nieposłuszeństwa dzieci. W miarę możliwości starajcie się w pierwszych dniach skrócić pobyt dziecka w Żłobku, odbierając je wcześniej i organizując mu dłuższy pobyt na spacerze. Pamiętajcie Rodzice, że Wasz życzliwy stosunek do Żłobka rozbudzi u dziecka zaufanie do personelu i ułatwi mu kontakt z wychowawczynią. Informacja personelu opiekuńczego o samopoczuciu dziecka w Żłobku i Wasze uwagi o tym, czym dziecko lubi się zajmować w domu, jakie ma przyzwyczajenia, czego się lęka, pozwolą na lepszą i bardziej indywidualną opiekę nad Waszymi dziećmi. RODZICE Dyrekcja i Personel Żłobka spodziewa się, że nasz wspólny wysiłek ułatwi dzieciom adaptację do nowych warunków otoczenia i oszczędzi ich wrażliwy i delikatny system nerwowy.
Nie czuj się winna, gdy zostawiasz dziecko w żłobku. Oddajesz je w dobre ręce. Odrzuć więc poczucie winy, bo niechcący przekazujesz je dziecku, które staje się niespokojne. Pożegnaj się z dzieckiem stanowczo i pogodnie, aby wiedziało, że twoje wyjście jest czymś naturalnym i że niedługo wrócisz. Nie przedłużaj pożegnania. W zupełności wystarczy jeden całus i wesołe „do widzenia”. Prośby typu: tylko nie płacz, jak mamusia wyjdzie przynoszą z zasady skutek odwrotny do zamierzonego. Nie reaguj na prośby, błagania i łzy dziecka, nawet jeśli z powodzeniem mogłabyś zrezygnować tego dnia z pójścia do pracy i zostania z dzieckiem w domu, nie rób tego. Pamiętaj, że w ten sposób przyzwyczajasz dziecko do radzenia sobie z drobnymi frustracjami, jakie niesie życie Jeśli raz ustąpisz, potem będziesz miała więcej kłopotów z wychodzeniem w sytuacjach przymusowych.
Nie czuj się winna, gdy zostawiasz dziecko w żłobku. Oddajesz je w dobre ręce. Odrzuć więc poczucie winy, bo niechcący przekazujesz je dziecku, które staje się niespokojne. Pożegnaj się z dzieckiem stanowczo i pogodnie, aby wiedziało, że twoje wyjście jest czymś naturalnym i że niedługo wrócisz. Nie przedłużaj pożegnania. W zupełności wystarczy jeden całus i wesołe „do widzenia”. Prośby typu: tylko nie płacz, jak mamusia wyjdzie przynoszą z zasady skutek odwrotny do zamierzonego. Nie reaguj na prośby, błagania i łzy dziecka, nawet jeśli z powodzeniem mogłabyś zrezygnować tego dnia z pójścia do pracy i zostania z dzieckiem w domu, nie rób tego. Pamiętaj, że w ten sposób przyzwyczajasz dziecko do radzenia sobie z drobnymi frustracjami, jakie niesie życie Jeśli raz ustąpisz, potem będziesz miała więcej kłopotów z wychodzeniem w sytuacjach przymusowych.
DO ŻŁOBKA PRZYJMOWANE BĘDĄ WYŁĄCZNIE DZIECI ZDROWE BEZ WYRAŹNIE WIDOCZNYCH OBJAWÓW CHOROBOWYCH!
